Dom Petera Loewena powstał ponad 226 lat temu. Wielki budowniczy domów żuławksich zbudował go dla swojej rodziny. Jest to jego pierwsza, zachowana konstrukcja.

Historia różnie się z nim obeszła, ząb czasu nadgryzł tu i ówdzie, ale jedno jest niezmienne. Dom stoi, doświadcza swoich mieszkańców, wyczekuje przyszłości.

Jest wspaniałym, acz małomównym świadkiem historii, pozostałością doskonale zorganizowanej kultury społeczności wyznaniowej mennonitów, kultywującym prymat pracy i skromności.

Konstrukcja jest dziełem najwybitniejszego budowniczego domów na żuławach, człowieka, który potrafił połączyć wnętrze, elementy wystroju i zdobienia z bryłą budynku w jednolitą i doskonałą strukturę w stylu klasycystycznym. Jest ostańcem po prosperującej i dobrze wrośniętej w tkankę społeczną grupie olenderskich osadników, świadcząc o wielokulturowości Żuław; dodatkowo dom jest symbolem zmagań człowieka z morzem i odebraniem mu polderów, pod uprawę i hodowlę.

Dom jest świadectwem wielkich dziejowych migracji, poczynając od wyjazdu swojego budowniczego na Ukrainę, po zmieniajace się granice państw, budowę nowożytnego społeczeństwa cywilnego i tożsamości narodowej, wojny… Napoleońskie, dwie wojny światowe. Mieszkańcy domu mówili w różnych językach, dolno-niemieckim (Plautdietsch), niemieckim, polskim. Dom Loewena ma bardzo wiele do powiedzenia; dla tych, którzy umieją słuchać jest niezagłuszalny.